خاطره که زیاد است، حرف زیاد است، شوق زیاد است، حسرت زیاد است...
همه اش از " شهــادت "
همه اش برای " شهــادت "
شهــادت را به " بهـــا " می دهند!
فقط يک بار رفته بود جبهه و آن هم از سوي جهاد سازندگي. فکر ميکرد اين جوري
ميشود جان سالم به در برد و اگرچه خيلي از بچه هاي جهاد هم شهيد شدند اما
او جان سالم به در برد.
فقط چهل و پنج روز توي جبهه بود و آن هم سهميه
بيست درصد کارکنان دولت که اجباري بود. اين در و آن در زد که از طرف جهاد
اعزام شود که شد.
فقط رانندگي ميکرد البته نه روي ماشينهاي سنگين. اصلاً
هم دوست نداشت که سنگرساز بي سنگر باشد که نشد. اجبار که نبود . وقتي
گفتند که بايد بروي خط و مثلاً چيزي ببري عذر و بهانه آورد و ... نرفت.
فقط
ميخواست توي چشم باشد که تا مسئولي مي آمد زود بساط چاي را علم ميکرد و
هيچ وقت هم يادش نميرفت که شربت آبليمو درست کند که انصافاً کارش عالي بود.
فقط
... يادش بود که وقت خداحافظي به مسئولش بگويد که انشاءالله خدا اين اندک
عبادت را از من قبول کند که گفت و کلي هم براي پيروزي رزمندگان دعا کرد و
از خدا هم با صداي بلند خواست که باز هم از اين توفيقات نصيبش کند... که
نکرد.
از آن روزهاي خدايي، به قول خودش، متأسفانه فقط خاطر ه هايش باقي
مانده که تا حالا در هفده مدرسه و شش دانشگاه تعريف کرده و دو کتاب هم چاپ
کرده و يک کتاب زير چاپ دارد...
آيا واقعاً رسيده ايم به اين که دچار بلا شده ايم؟ آيا واقعاً اميدمان از همه جا قطع شده و فقط از خداوند کمک مي خواهيم؟ برادران مواظبت کنيد که دروغ نگوييم، پناه بر خدا.
شهیــــد محمـــد بروجـــردی
وقتي با او مطرح مي کردند که فلاني اينجوري گفته است، ناراحت مي شد و مي گفت: خدايا ما را ببخش.
ما پيش خودمان فکر مي کرديم که اينها چون پشت سرش گفته اند ناراحت شده است و مي گفتيم: حاج آقا ناراحت نباش.
مي
گفت: از اين ناراحت هستم که من خودم چيزي نيستم. من خودم آدمي بي ارزش
هستم. اين آدم هاي به اين خوبي چرا براي يک آدم بي ارزش گناه مي کنند.
...
دردهايت همه اش براي من
به همه گفته ام به جاي تو نفس بكشند.به جاي نفس هايي كه بالا نمي آيند.اما براي تحمل دردهايت كسي حاضر نشد شريك ما باشد.مي گويند دردهايت را نمي شود تقسيم كرد.دردهايت همه اش براي من .....
برایم نذر میکنند که تو کمرنگ شوی در نفسهایم...
.
و تو چه زیبا اجابت میکنی مصلحتشان را و من هنوزهم درد میکشم...
.
سال ها از تو دورم... شاید تو می دانی من از جانت چه میخواهم
.
جوابش را فقط تو میدانی و خودت هم خوب میدانی که اگر نیایی...اگر نیایم...
.
قسم قسم که خدای تو خدای من هم هست باشد!!! باشد...
.
من هم خدایی دارم بگذار من درد بکشم مثل همیشه
.
این روزها زیبایی لبخندت در کمرنگ بودنش است اما من...
.
نه از تو می گذرم و نه از غروب دیارت...
.
قرار ما در ملکوت... .
..
جلوی مادر با ادب می نشست و می گفت:
- من رو بیشتر دوست داری یا خدا رو؟
مادر: خب معلومه! خدا رو
- امام حسین علیه السلام رو بیشتر دوست داری یا خدا رو ؟
مادر: امام حسین علیه السلام رو هم برای خدا می خوام
- پس راضی هستی که من شهید بشم. فدای امام حسین علیه السلام بشم؟! اینجوری مادرش رو راضی کرد و رفت ... رفت و فدای امام حسین علیه السلام شد.
